اصلاحطلبان روز به روز از ائتلاف با لاریجانی منصرفتر شده و این تنها اعتدالگراها و نیروهای نزدیک به دولت هستند که از وی حمایت میکنند.
به گزارش آذرپرس؛ گمانه ائتلاف لاریجانی و اصلاحطلبان را میتوان از قدیمیترین و البته ماندگارترین گمانههای انتخاباتی ۱۴۰۰ دانست. این موضوع از همان وقتی که کارگزارانیها بلافاصله بعد از انتخابات ۹۶ تا همین حالا که کمتر از ۴ ماه تا انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ باقی است، مطرح بوده و بلاتکلیف است.
یک روز به نظر میرسد که اصلاحطلبان برای ماندگاری در قدرت راضی به این کار شده و لاریجانی نیز با حساب کردن روی حمایت آنان تصمیم خود را گرفته است، روز دیگر به نظر میرسد که زور اصلاحطلبان حامی مشارکت مشروط چربیده و رئیس سابق مجلس با در نظر داشتن پشتوانه جناحی و سیاسی خود قید پاستور را زده است!
تازهترین اظهارات در این باره را اما غلامرضا تاجگردون که در مجلس نهم و دهم نماینده بود، داشته است. او اخیرا گفته بود: «به نظر من اگر شرایطی فراهم شود که اصلاحطلبان برای پیروزی بتوانند ائتلاف کنند و ببرند باید این کار را انجام دهند. چون تجربه دور قبل نشان داد که اگر ائتلاف نمیکردند، پیروز نمیشدند. حالا نمیشود اسم این ائتلاف را خراب کرد و گذاشت اجارهای و یا چیز دیگر.»
روزنامه اصلاحطلب «اعتماد» نیز همین خط را گرفت و در گزارشی نوشت: «این اظهارنظر از جانب تاجگردون البته چندان دور از ذهن نیست؛ چه آنکه حتی در جریان رقابتهای درونپارلمانی دوره دهم مجلس و آنجا که عارفِ اصلاحطلب و لاریجانی اصولگرا برای کرسی ریاست روبهروی یکدیگر میایستادند، همواره دستکم زمزمههایی از حمایت تاجگردون از لاریجانی به گوش میرسید. زمزمههایی که البته تاجگردون در معدود مواردی، صراحتا و در اغلب مواقع، به طور تلویحی آن را خلاف واقع عنوان میکرد.»
تاجگردون البته در عین حال پیشبینی کرده که اصلاحطلبان حاضر نمیشوند با لاریجانی ائتلاف کنند. وی در گفتوگوی خود با پایگاه خبری-تحلیلی مدارا گفته است: «بعید میدانم باتوجه به شرایطی که پیشرو است، اصلاحطلبان اصلی بتوانند از آقای لاریجانی حمایت کنند. ولی ممکن است بدنه و یا به عبارتی معتدلین، در صورت کاندیداتوری ایشان، پشت سر آقای لاریجانی قرار بگیرند. این موضوع بستگی به ترکیب کاندیداها دارد. اگر چهره ممتاز اصلاحطلبی مطرح شود، شاید اصلاحطلبان از آقای لاریجانی حمایت نکنند. فرض کنیم آقای سیدحسن خمینی بیاید، معلوم است همه اصلاحطلبان پشت ایشان میروند. ولی فرض کنیم ظریف بیاید که ظریف اگر بیاید، او یک چهره اصولگرا است اما الان در وادی اصلاحطلبان است. من فکر میکنم بین ظریف و لاریجانی فرقی وجود ندارد، شاید حتی آقای لاریجانی در بسیاری از موارد نسبت به آقای ظریف برتری داشته باشند».
با اشاره به همین نکات است که «اعتماد» به نتیجه میرسد ارتباط لاریجانی با اعتدالیون و دولتیها امروز قابل اعتناتر از ارتباط وی با اصلاحطلبان است. این روزنامه اصلاحطلب مینویسد: «به هر حال در حال حاضر این تنها اعتدالیها و دولتیها هستند که از لاریجانی حمایت میکنند و بخش قابلتوجهی از اصلاحطلبان به دلیل تجربه ائتلاف ۹۲ و ۹۶ با روحانی، صرفا با چهرهای اصلاحطلب وارد انتخابات شوند. تاجگردون در این باره گفته است: «در تمام دنیا هم اینگونه است که در انتخابات نیروهایی که به لحاظ فکری شبیه به هم هستند، ائتلاف میکنند و پیروز میشوند و اکثریت کرسی یا دولت را به دست میآورند. در کشور ما هم ائتلاف کردند؛ حالا اینکه بعد از آن بلد نیستند به نتیجه برسند، دست خودشان است. ولی استفاده از واژه «اجارهای» غلط است. میتوانند واژه ائتلاف را به کار ببرند که هم منطق و هم اخلاق سیاسی پشت آن است. ما چون بلد نیستیم بازی را تا آخر پیش ببریم، اول شروع میکنیم و بعد در آخر، خودمان بازی را خراب میکنیم.» اشاره او به تجربه همکاری اصلاحطلبان با دولت روحانی است که این روزها کاملا از هم جدا شده تلقی میشوند و ظاهرا هر کدام از این دو جریان، آینده خود را به نحوی جدا از یکدیگر میبینند. جریانهایی که هنوز هم درواقع یا دستکم روی کاغذ، جریان حاکم بر قوه مجریه کشورند.»
ائتلاف لاریجانی با اصلاحطلبان، اعتدالگراها یا هیچکدام؟