قیام امام حسین علیه السلام یکی از مهمترین وقایع پندآموز تاریخ جهان اسلام است. در این حرکت تاریخی، نکته‌ها و درس‌های فراوانی نهفته است. امام حسین علیه السلام در وصیت‌نامه خود به برادرش محمد حنفیه می‌نویسد : «من از روی هوی و هوس قیام نکردم، قصد من از قیام، فساد یا ظلم به دیگران نبوده است ؛ بلکه به منظور اصلاح امت جدم و احیای سنت رسول خدا قیام می‌کنم. هدف من امر به معروف ، نهی از منکر و مبارزه با باطل است … » در همین فرازهای کوتاه، متوجه اهداف عمیق قیام اباعبدالله الحسین علیه السلام
می‌شویم. امام حسین با هدف “تشکیل جامعه ای اسلامی” که در آن بتوان با ظلم و فساد مبارزه کرد، قیام نمودند. هدف ایشان برقراری حکومتی سالم، بر مبنای دین بود که در آن به احقاق حقوق ستمدیدگان و مظلومان پرداخته شود و عدالت به شکل کامل، اجرا گردد. و پر واضح است کسانی که از برقراری چنین حکومتی دچار زیان می‌شدند و منافع‌شان در خطر قرار می‌گرفت؛ سد راه ایشان شده و نهایتاً واقعه دردناک ظهر عاشورا را رقم زدند. امام حسین علیه السلام، این بزرگ مرد تاریخ، برای پایداری از حرمت انسان، به همراه خانواده خویش قدم در میدانی سخت و پر ابتلاء گذاشت و در راه این هدف والا، از هیچ چیز مضایقه ننمود. از همین رو است که حسین علیه السلام، کشتی نجات
و مشعل هدایت انسانها لقب گرفته است. حسین هم “راه” است و هم “راهنمای” و بشر هنوز هم نیازمند درس‌های مکتب عاشورای حسین است . مکتبی که مبنای آن انسانیت، ایثار و ازخودگذشتگی است.
مکتب حسین ، مکتب انسانیت و از خودگذشتگی
- نویسنده : دکتر شهرام دبیری | عضو شورای اسلامی کلانشهر تبریز
